<$BlogRSDUrl$>
D I M E N S Y O N
Darating ka ba? Maghihintay ako.... Hindi ako kailanman mapapagod. Hinding hindi.

Ang Simula ng Katapusan*

Thursday, January 24, 2008

Karugtong ng naunang artikulong Gabi, Umaga, at ang Dapithapon (ika-15 ng Hunyo 2007)

Marahang itiniklop ng binata ang natitirang telang babaunin niya sa kanyang nalalapit na paglalayag. Ito ang kanyang huling gabi sa kinagisnang buhay dahil maya-maya lamang ay mararating na niya ang bago niyang mundo, kung saan naroroon ang pinangarap niyang payak at mapayapang pamumuhay. Alam nyang may kulang ngunit handa na siya.

Muling sumulyap ang binata sa kalangitan, at nakita kung paanong ang mga ulap ay nagmistulang namamaalam sa isang kaibigang nakiramay sa maraming pag-ulan. At tulad ng ulap na sa mga oras na iyo’y payapa, wala nang luhang papatak mula sa binata. Pawang buntong hininga na lamang mula sa kanya at ang malungkot na himig ng hangin ang maririnig, ngunit alam ng binata na pagkatapos nito ay papailanlang ang heleng matagal na niyang inaasam. Maririnig ang huling mga salitang bibigkasin ng binata bago ang kanyang paglalayag. Mahal kita.

Matatapos ang araw na tulad ng dati. Mapapawi ang liwanag, babalutin ng dilim ang kalangitan, at magsisimulang mabuo ang buwan. Isang tipikal na gabi, ngunit hindi alintana na sa likod ng liwanag ng buwan, isang paglalayag ang sinimulan tungo sa itinakda.

*at isang panibagong panimula
1:31 PM :: 0 comments ::

Jayson :: permalink


Grad Pic*

Tuesday, January 22, 2008

Maaaring natapos na ang pag-ibig ko sa'yo. Maaaring hindi na ako tulad nang dati na handang makipaglaban para masungkit ang puso mo. Maaaring natapos na ang aking pagmamahal. Maaaring sumuko na ako.

Araw ng iyong pagtatapos. Inaasahan kong maiaabot mo ang grad pic na sinabi mong ibibigay mo gabi bago ang araw na iyon, at ako din ay magbibigay sa'yo kasama pa ang librong hiniram ko. Umaga pa lamang ay nasabi mo na sa text na hindi ka nakapagdala ng grad pic dahil sa ika'y abala sa isa sa pinakamahalagang araw mo. Naunawaan kita. Gayunpaman, dala ko ang libro mo at ginawa ko itong dahilan para makalapit sa'yo. Papaano'y madalang ang pagkakataong nakakausap kita nang personal.

Hila-hila ang isang kaibigan, pumunta ako sa lugar kung saan gaganapin ang inyong pagtatapos. Isa na marahil iyon sa pinakanakakakabang araw ng buhay ko. Akap ko ang libro habang tinatanaw ko kung nasaan ka, at nanghina ang mga tuhod ko nang makita kita. Dahan-dahan akong humakbang subalit hindi kita nagawang lapitan. Kitang-kita ko ang umaapaw mong kasiyahan, at bakas sa iyong mukha na wala ka nang hinihintay na panauhin, wala kang inaasahang iba.

Nagtago na lamang ako sa isang tabi, nakatanaw, hanggang sa magsimula na ang seremonya, at nagpasya akong umalis na. Akap ko pa din ang libro habang papalayo ako, at nakaipit doon ang aking litrato na mayroong mensahe ng pasasalamat para sa'yo. Hindi ko akalain na hindi ko na maibibigay iyon sa'yo.

Maaaring napawi na ang sakit. Maaaring hindi na ako apektado, Maaaring hindi na kita mahal. Ang lahat nang ito'y maaari lamang.^


*Ilang ulit na kong nagtangkang itapon ang grad pic na para sana sa'yo, ngunit sa bawat pagkakataon ay hindi natutuloy.

^Alam ko, at nararamdaman ko na di na kita mahal, pero bigla kong naalala ang mga kalokohan ko. Maraming samalat sa libro.






12:54 PM :: 0 comments ::

Jayson :: permalink


TOP 10 AMERICAN IDOL FINALISTS

Wednesday, January 16, 2008



Idol airs its seventh season today! (Palakpakan idol fanatics!) Since I'll have a class later, I'll miss the season premiere of my favorite talent show. (I'm actually thinking if I'll skip my class.. Hmmmm..)



I started watching Idol when two Filipinas from Hawaii (right, Jasmine and Camille) got into the competition. So that was the third season with Fantasia winning the title. From then on, I became an ultra-mega-super-galactic fan of idol! This is one show that makes me go home early (very positive idol effect!), and cancel appointments and even academic works (not sure if this is still positive, hehe).


This brand new season, we've got to see new faces, new singers, new dancers, actors, comedians, and talents that will surely drive us crazy. I wish this season will give us a very good set of finalists, unlike season 6 which was a disappointment. And yeah, I also wanna see a Filipina battling for the crown! (Actually, I prefer a girl for more competition and more biritan, haha. Pero sana rocker na Pinay para maiba. Hehe.)
So there, I think this “top list” edition is very timely. (Haha. Mabuhay ang segway!) Note lang, these contestants are from seasons 3 to 6, since I wasn't able to watch the first two.


10. Melissa McGhee (5)- This girl has a very very beautiful voice! Sad she was the first one to get the boot during the finals. (Idol fans, tama naman di ba, finals na yung labanan ng top 12? Oo, tama. Hehe.)







Most memorable song(s) and performance(s): Top 16- What About Love, Top 12- Lately (Stevie Wonder’s week) where she messed up with the lyrics


9. Gina Glocksen (6)- Compared with other female contestants from season 6, Gina's vocal prowess is weaker. I was not rooting for her at the start of the competition but after singing "I'll Stand By You" by The Pretenders, wow, sya na ang bet ko. Sadly, the week after that, she was voted off.






Most memorable song(s) and performance(s): Top 9- I’ll Stand By You


8. Anwar Robinson (4)- This guy gave me goosebumps in his first two performances during the semifinals. I actually thought he would make it to the top four, atleast, but his last performance was not good. It was a wrong choice of song. "September" is a no no for idol. Pero kahit na, Anwar was way way better than three of the finalists who made it to the top 6: Anthony Fedorov, Scott Savol, and the ever pacute na si Constantine Maroulis.





Most memorable song(s) and performance(s): Moon River and What AWonderful World, both during the semifinals



7. Fantasia Barrino (3)- Oh well, magaling talaga si Fantasia and she really deserved to win Idol 3. Para sa’kin, she gave the best performances by a female idol contestant. Her final performance with the original idol song “I Believe” (Ryan Seacrest: “composed by Tamyra Gray!” Haha. For sure makakarelate ang mga nakanuod.) is the most heartfelt and magical performance in idol history.






Most memorable song(s) and performance(s): Top 8- Summertime,AI3 Finale- I Believe


6. Taylor Hicks(5)- Soul Patrol! Soul Patrol! Maybe producers were quite disappointed by his record sales after winning AI5, but I still believe Taylor Hicks, among all idol winners is the most likeable. If they picked the right songs for his album, he could have gone very far. He is so soulful, and when he sings, you see the passion, you see his love for music. Kahit ano pa sabihin ng iba, mataas ang respesto ko kay Taylor bilang musician





Most memorable song(s) and performance(s): AI5 Finale- Do IMake You Proud, Top 4-In the Ghetto



5. Paris Bennett(5)- For me, Paris had the best audition in AI history. Kinilabutan talaga ko sa kanya especially yung second song. Surprise factor pa yung speaking voice nya, anliit-liit, then nung kumanta, huwat???? Is that you?! I think she was the best female vocalist in season 5. I wanted her and Elliot to be the final two but unfortunately..







Most memorable song(s) and performance(s): Semifinals- Wind Beneath My Wings, Top 10- Work It Out, Audition


4. Vonzell Solomon(4)- Vonzell was super underrated throughout the competition. She was very consistent in terms of giving great performances but Simon was not that impressed, probably because his bet was Carrie. Haha. Pero favorite judge ko pa din si Simon. Haha. Siguro kulang lang sa superstar quality si Vonzell, kasi kung andun na yun, knock-out si Carrie. Gusto ko din si Carrie pero after idol na. I must say, magagaling talaga ang mga black when it comes to singing, at isa na dun si Vonzell.




Most memorable song(s) and performance(s): Top 5- When You Tell Me That You Love Me, Top 10- I Have Nothing, Top 7- I’m Every Woman



3. Jasmine Trias(3)- Pinoy pride! Syempre, I was rooting for Jasmine during the competition, Pinay e! Although I must admit hindi ganun kalaki ang range ni Jasmine and choosing right songs for her, I think is a hard work. Parang ganito sya e: When she gives good performance, magaling talaga, pag hindi naman, palpak. Like nung kinanta nya yung Inseparable, she was great singing that song, pero yung iba, pumapalya talaga sya sa notes. But then again, I love her and making it to the top three is one great achievement.






Most Memorable Song(s) and performance(s): Semifinals-Run To You, Top 12-Inseparable, Top7- I Know I'll Never Love This Way Again


2. Camille Velasco(3)- The other Pinay who made it to the finals, Camille was another underrated contestant. If we talk about musicality and style, patok si Camille. I love her voice, nakakainlove! Tas nagstick pa sya sa style nya kahit anong song kantahin. Ang galing nya talaga. Mas magaling sya kay Jasmine, especially sa record. Sobrang ganda at kakahalina lang ng boses nya. Ang ganda ganda nya pa!






Most memorable song(s) and performance(s): Actually, lahat memorable! Style Camille kasi lahat. Lahat ng performances nya paborito ko.
Audition, Semifinals-One Last Cry, Top12-Son of A Preacherman, Top11-Desperado, Top10-For Once In My Life, Top9-Yellow Brick Road



1.ELLIOT YAMIN(5)- Ang pinakamamahal na Idol finalist ng mga Pinoy, Elliot! Yeah, I am a certified Yaminian/Yaminoy! At super dami ng umiyak when he was eliminated before the finale! But still, Elliot is my American, Philippine and world idol! When he came to the Philippines, hindi ko pinalagpas. May autograph nya ko at may picture kaming dalawa! He is my music icon at sana saniban ako ng boses nya!





Most memorable song(s) and performance(s):
Semifinals-Moody’s Mood For Love,
Top12-Knock Me Off My Feet, Top11-Teach Me Tonight, Top 10-I Don’t Wanna Be, Top9- If Tomorrow Never Comes, Top8-Somebody to Love, Top7-It Had To Be You, Top6-A Song For You, Top5-On Broadway, Home, Top4-If I Can Dream, Trouble, Top3-Open Arms, What You Don’t Do For Love, I Believe To My Soul

2:56 PM :: 0 comments ::

Jayson :: permalink


Skyflakes*

Friday, January 11, 2008

Ang Beach House

Dito kita nakilala nang minsang nananghalian kami ng isang kaibigan. Pareho tayo ng kurso, kapwa nasa ikalawang taon, malabong hindi tayo maging magkaklase. At iyon nga, akalain mong ikaw na nakilala ko nang araw na 'yun ang magiging "ultimate classmate" ko sa kolehiyo.


Ang Skyflakes

Nagtext ka sakin at hindi ka nagpapakilala. Sabi ko sa'yo, "pag di ka nagreply, dudurugin kitang parang skyflakes." Iyon ang simula ng pagiging kumportable natin sa isa't isa.


Ang Film Center

Kasama ang isa pang kaibigan, nanuod tayo ng pelikula sa Cine Adarna, at pagkauwi'y nagkatuwaang sabihin ang crush ng isa't isa. Sa jeep ko na nasabi noong dalawa na lang tayo ang sa akin dahil ang crush ko ay ang kasama natin. At kahit di mo sinabi, naramdaman ko na naapektuhan ka kahit konti. Nito ko na lang nalaman, ako pala ang crush mo nun! Sabi ko na nga ba eh! Ambilis mong nakaget over. Hahahaha.


Ultimate Kaklase

Planado man o hindi, lagi tayong magkaklase at sa mga klaseng iyon, halos lahat magkatabi at magkagrupo tayo. Mabilis tayong nagkasundo sa acads. Pareho tayong tamad, parehong di nakikinig, parehong mahilig magcram, at parehong mahilig mang-okray ng mga ayaw nating kaklase. Ang pinagkaiba lang, ikaw ay nagnonotes, habang ako good luck na lang, pero lagi namang tapos ang assignment ko, ikaw scratch paper pa lang. Haha. Pero ang pinakamahalaga, effective ang tandem natin as ultimate classmates!


Food Supplier

Kapag biglang naghumiyaw ang sikmura ko, ikaw ang numero uno kong tinatakbuhan dahil ang bag mo ay imbakan ng pagkain. Ang mama mo kasi ay nutritionist. Hahahahaha.


Iwasan Blues

May mga pagkakataong nagkakatampuhan din tayo. Sinigawan mo pa ko dati nun at nagulat ako. Inis na inis ako nun. Haha. Kaya lang nakalimutan ko na kung bakit mo nga ba ko sinigawan. Bago matapos ang huli nating sem sa UP, medyo umiwas ako dahil nagiguilty ako na andami kong kailangang sabihin sayo na di ko nun masabi-sabi.


Starbucks Tomas Morato

Dito muling nagliwanag ang ating pagkakaibigan. Naging malinaw ang lahat. Sinabayan natin ang pagsikat ng araw ng mga sikretong gumimbal, nagpatawa, nagpakilig, at nagpatambling sa atin. Ayaw na nating maghiwalay noong araw na iyon pero wala tayong magagawa dahil kailangan din anting matulog. Hehe.


Ang Fireworks

Ang fireworks noong lantern parade na marahil ang opisyal na hudyat ng isang matibay na samahan. Nagyakap tayo nang mahigpit at nagpasalamat sa isa't isa. Noong gabing iyon, napatunayan ko na ikaw ang kaibigan na handa akong puntahan anong oras man ng araw, kapag kailangan ko ng kausap at makakasalo sa lungkot man o kasayahan. Ikaw ang kaibigan na nagpapalakas sa loob ko kahit sa mga simpleng papuri, at aawat kapag lumalagpas na ko linya ng katinuan. Ang unang pagtunghay natin sa fireworks noong lantern parade ay nasundan noong pagdiriwang ng sentenaryo ng UP. Kahit inakala mo na ala-sais ng umaga pa tayo magkikita (na 6pm kaya!), nagawa mo pa ding humabol. Hindi pwedeng hindi dahil mamimiss mo ang centennial kick-off, at mamimiss mo ako at ang ating fireworks experience. At tulad ng nauna, sa tabi mo, hindi ko naramdaman ang mag-isa. Naramdaman ko ang pasensya mo sa aking mga kahinaan at mainit na pagkalinga ng isang kaibigan. Asahan mo na ganun din ako sa'yo. Ipinapangako ko din na walang sandali ng buhay ko ang hindi ko ibabahagi sa'yo. Mahal kita. ^_^

*Sabi natin noon, kapag na-Maalaala Mo Kaya ang buhay natin, ito ang magiging title.







5:39 AM :: 0 comments ::

Jayson :: permalink


Isang Karanasan*

Wednesday, January 09, 2008

<

p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0in 0in 0pt">I went to Bicutan Detention Center (kulungan ng foreign nationals) yesterday. Supposedly, I had to get a copy of a Korean guy's fingerprints. I already called the warden before I left the office for them to prepare the file so I would just pick it up and go back to the office. I've been there a lot of times to assist the embassy's immigration consul, but this time I was asked to go there alone, no consul (so no source of power, hehe), and no embassy car! I had no choice. Ito ang ikinabubuhay ko.



Define wrong timing. You were forced (hehe) to go to a detention center which is far far far away from your office.Your officemate who was supposedly assigned to do the job was absent. Mainit, mausok, madaming tao, no cab wanted to take you to Camp Bagong Diwa (dun ang location ng kulungang nababanggit dito), had to hurry because you had to finish checking visa data entries in the afternoon, had to go to UP for the centennial kick-off, wala ka pang tulog!



So there, I went to the camp, and I had to walk nang bonggang-bongga! And since it was my first time to go there alone, and also to walk around the camp, I didn’t know which way to choose! Lakad, lakad, lakad, I saw a policewoman.



Me: Ma'am, san po papunta ng detention center?

Policewoman: San 'yun?

Me: yung kulungan po....

Policewoman: BG chorva chorva (di maalala yung acronym na sinabi nya, hehe)

Me: 'Yung sa mga foreigners po..

Policewoman: Ah yun nga BG chorva chorva (ulet, hehe). Dalawa kasi yung daan, pwede ka dun (turo sa kaliwa) tas ikot ka na lang, or kung gusto mo malapit, pwede ka dun (turo sa kanan) tas liliko ka na lang, kaya lang medyo madamo at lubak-lubak ang daan dun. (Sabay tingin sa'kin mulo ulo hanggang paa na may halong panghuhusga!)



Ano akala nya sa'kin, lampa! Since I'm not maarte, I chose the madamong daan. (Yuck, may nakakarimarim na pumasok sa isip ko because of madamo. Hahaha.) At last, I arrived at the warden's office na nasa labas lang ng mismong kulungan! Familiar na sa'kin ang mga preso dun. I was expecting that I would just get the file and then larga. But no! I had to get the Korean's fingerprints! Ok then, let's move on to this para matapos na. They called the Korean. I asked for the materials so we could start. At eto ang nakakabaliw, mapapatumbling ka: akala nila ay professional akong kumukuha ng fingerprint, whatever you call that profession. Hahaha. Grabe, muntik na kong magheadstand sa eksenang yun! Luckily, it looked like the Korean is a veteran of getting his own fingerprints so I let him do the job. Kumurap lang ako tapos na sya.



Mission accomplished! Bigla kong naalala ang centennial kick-off. Isa na kong basura nung time na 'yun. Pag punas ko ng tissue, kulay uling talaga sa kapal ng alikabok na kumapit sa'kin. But no, I couldn’t miss that once in a lifetime event! Hilamos 'at paligo ng pabango pwede na, and after work, tantarantantan, hello UP and hello world! Haha. Ganito na lang nag-end ang kwento ko. Hehe. ^_^



Note: I hate my work > I love my work



*Yuck, nakakadiri ang title. Hahaha,

4:59 AM :: 0 comments ::

Jayson :: permalink


Listen- The Greatest Version!

Wednesday, January 02, 2008
Mahal ko talaga si Sarah at nung narinig ko to, wala na, mahal na mahal ko na. Pinakamahusay na version. Walang katulad. Bravo!

1:16 PM :: 0 comments ::

Jayson :: permalink